Totaal andere tijden waren het toen Piet Donders ruim 45 jaar geleden lid werd van Groepering Minkels. Geboren op ’t Maaskantje, aan wat toen ‘het Meulè èèìnd’ werd genoemd en later woonachting in de kern Sint-Michielsgestel was Piet al jong sociaal-maatschappelijk betrokken. ‘Het was de tijd van ons-kent-ons’, blikt Piet terug, ‘het was voor ons de normaalste zaak van de wereld om er gezamenlijk iets moois van te willen maken, en betrokken te zijn bij de gemeenschap waarin je woonde’.
Actieve club
Jan Minkels was al jaren betrokken bij de Gestelse politiek en werd in die tijd “de Burgemister van ’t Moskentje” genoemd. Hij was betrokken bij het dorp en bekend en geliefd onder zijn mensen. ‘Jan was er echt voor de mensen, die hij vaak persoonlijk kende. Hij hielp ze vooruit en wees ze de weg als het nodig was, iemand op wie je kon bouwen en kon vertrouwen’ memoreert Piet, ‘toen hij mij vroeg om mee te doen met groepering Minkels heb ik dat met plezier gedaan’. Politiek draaide maar om èèn ding: dichtbij de mensen zijn voor wie je het doet. De achterban vergaderingen bij café ’t Anker werden altijd goed bezocht. Werkvolk en notabelen hadden er hun inbreng, iedereen deed mee. ‘Ik herinner me nog dat ik bij Jan op de zaak verkiezingsprogramma’s heb staan stencilen, die werden in die tijd goed gelezen’ weet Piet te vertellen.
‘Later fuseerden we samen met de Bruggroep tot de nieuwe partij Gestel Aktief, de achterban werd wat groter maar onze sfeer bleef goed, we waren er immers niet voor onszelf, maar voor de inwoners’ vertelt Piet. ‘Een van de memorabele momenten was dat we samen met Gestels Belang de meerderheid behaalde en de coalitie vormden, daar waren de landelijke partijen toen niet blij mee’. Later zou Piet ook nog voorzitter worden van Gestel Aktief. Deze club zou in 1995 aanschuiven bij de gesprekken om tot een nieuwe lokale partij te komen in de gemeente Sint-Michielsgestel.
De hoge hoed, de bus en de achterkamer
Anders als in Den Dungen of Berlicum was er in Gestel nauwelijks verzet tegen de herindeling, Gestel zou immers gewoon Gestel blijven, weliswaar in ieder geval aangevuld met Gemonde en Den Dungen, maar van allebei die kernen behoorde een deel al tot de gemeente Sint-Michielsgestel èn er waren historische banden met de kernen. Zo stond bijvoorbeeld de gemeentelijke grens tussen Den Dungen en Sint-Michielsgestel eerder in de 20e eeuw al ‘ns ter discussie.
Desondanks volgde het gemeentebestuur van Sint-Michielsgestel de ontwikkelingen rondom de herindeling natuurlijk op de voet. In 1995 vertrokken zij met het openbaar vervoer naar Den Haag om de behandeling van de herindeling van deze regio op de agenda van de Tweede Kamer stond. Ineens werd daar Berlicum uit de hoge hoed getoverd en toegevoegd aan de nieuwe gemeente Sint-Michielsgestel. Voor iedereen een verrassing, en in zekere zin een verlies en teleurstelling voor Berlicum dat zich al zo lang staande had gehouden in het herindelingsgeweld uit die tijd.
De vergadering duurde lang waardoor de dienstregeling van het openbaar vervoer voor die dag erop zat. Een probleempje waar het toenmalige Gestelse bestuur niet op had gerekend. Gelukkig werd aan hen een plek geboden in de Balkumse bus. Het begin van het bouwen aan een band tussen de gemeenten die ineens aan elkaar waren verbonden. ´Ik heb altijd begrepen dat toenmalig burgemeester Schink tijdens die busreis is begonnen met het diplomatieke werk, zodat Berlicum zich thuis zou gaan voelen bij de rest’ vertelt Piet ‘maar goed ook, want er was immers geen weg meer terug’.
‘Het was ook allemaal kort dag’ herinnert Piet ‘der herindelingsverkiezingen kwamen dichterbij, en we moesten onderling (als lokale partijen) nog beslechten hoe we deze aan wilde vliegen’. Het zou uiteindelijk Joost van Roosmalen zijn die met een goed zakelijk en politiek instinkt het initiatief naar zich toe trok om te komen tot èèn lokale partij te komen. Binnen Gestel Aktief was er weinig twijfel over deelname aan de te vormen PPA. Gestels Belang en Lijst Gemonde hadden al laten weten niet mee te willen doen. De grootste hobbel die geslecht moest worden lag in Den Dungen. ‘De politieke cultuur van de Dungense partijen zorgde ervoor dat de gesprekken niet erg vlot liepen, daar was wat diplomatie voor nodig’ vertelt Piet, waarna hij vervolgt; ‘het was uiteindelijk in D’n Durpsherd dat Joost van Roosmalen de kartrekkers van de 3 Dungense partijen apart nam. Na een uur of wat kwamen ze met het heugelijke nieuws dat ze met een gezamenlijke Dungense PPA-lijst mee zouden gaan doen. Wat Schink deed in de bus met de bestuurders en hoge ambtenaren, deed Joost vervolgens met de politieke partijen en hun achterban’.
De gezamenlijke jaren
De uitslag van de herindelingsverkiezingen was voor de PPA een goede, maar de Gestelse PPA had de pech net onder de kiesdrempel te eindigen. ‘we hebben er toch de schouders ondergezet en via de achterban een actieve bijdrage geleverd aan de politiek van de PPA. Met Harrie en Joost in het college hebben we een goede start kunnen maken voor de nieuwe gemeente Sint-Michielsgestel. Helaas kwam er bij de eerste reguliere verkiezingen van 1998 een slechtere uitslag uit de bus. ‘Maar ik heb volop campagne gevoerd voor onze lijsttrekker Harrie, hoor!’. Dat verdiende hij met zijn bevlogen en inhoudelijk goede periode als wethouder’ voegt Piet toe.
Het was ook de tijd dat Piet besloot om voorlopig een stapje terug te doen. Met de komst van de zorg naar de gemeente, rond 2014/2015, is Piet weer actief geworden; ‘Ik voelde me direct weer thuis, er was jeugd aanwezig en volop betrokkenheid bij de maatschappij. Ik krijg wel ‘ns het verwijt dat de PPA te Berlicums is’ stelt Piet, ‘maar ik heb dat nooit zo ervaren, het gaat er uiteindelijk om dat we de goede dingen doen voor onze inwoners – waar ze ook wonen’. Hoezeer de politiek en de maatschappij zich hebben veranderd in al die jaren sinds Piet actief werd, wat Jan Minkels ooit aan Piet leerde, geldt nu nog steeds ‘we moeten er zijn voor onze inwoners’.